Bloedcel wordt hartcel
Over de onderzoeker
Eigenlijk zou onderzoeker Rogier Veltrop, net als een deel van zijn familie, al zijn overleden door een zeldzame hartaandoening. Dankzij een donorhart leeft hij echter nog steeds. Uit dankbaarheid voor dit ‘tweede leven’ werkt Rogier met hart en ziel aan zijn missie: een definitieve oplossing voor hart- en vaatziekten.
Medicatie
Momenteel is medicatie tegen hartfalen zeer algemeen. Nederland telt meer dan 1,55 miljoen mensen met een chronische hart- en vaataandoening. De zorgkosten voor deze groep patiënten zijn enorm, het kostenplaatje komt sinds 2017 al royaal boven 10 miljard euro per jaar uit en stijgt hard door. Miljoenen mensen hebben dezelfde medicatie en dezelfde dosering voor verschillende vormen van hartfalen. Zo slikken wereldwijd honderden miljoenen mensen statines of bloedverdunners terwijl de verwerking in ieders lichaam anders is; ene lichaam is het andere niet.
De verwerking van medicijnen in het lichaam is zo anders omdat ieder een eigen verwerking systeem heeft. In het geval van terminaal of eindstadium hartfalen is een LVAD of een zelfs een hart transplantatie het enige redmiddel. Hierna slikt men medicatie die de afweer onderdrukt omdat het lichaam het nieuwe hart zal herkennen als lichaamsvreemd. Deze medicatie geeft ook een verhoogde kans op vele andere aandoeningen, waaronder kanker.
Bloedcel wordt hartcel
Deze nieuwe cellen kunnen kapotte en zieke delen van het hart vervangen. Dit is een zeer innovatieve ontdekking waarbij gezocht wordt naar een oplossing op maat, in plaats van het bestrijden van de symptomen met medicatie. Er kan snel ingegrepen worden waardoor de patient zowel lichamelijk als geestelijk sneller zal herstellen en de zorgkosten zullen dalen.
Waarom verdient dit onderzoek uw steun?
Er is veel behoefte aan patiënt-specifiek onderzoek. Door deze techniek onderzoeken we een onbeperkte hoeveelheid hartcellen zonder dat de patiënt biopten hoeft te laten nemen. Alleen een buisje bloed, dus geen invasieve ingrepen meer. Ook zal er geen rejectie meer ontstaan na het terug geven van de cellen omdat de beoogde nieuwe gezonde hartcellen worden gemaakt uit de eigen stamcellen.
Dit zal ten goede komen aan patiënten met een breed scala aan genetische cardiovasculaire problemen. Tevens zal de opgedane kennis ook gebruikt worden om de levenskwaliteit van patiënten sterk te verbeteren.
Kunnen we hiermee alle (toekomstige) hart- en vaatpatiënten helpen? Hoe krijgen we via deze methode meer inzicht in de ziekten? Hoe vertalen we de behandeling naar de praktijk? En: kan één buisje bloed straks echt een leven teruggeven? Aanvullend onderzoek is nodig.
